Για την εθνική ποδοσφαίρου ήθελα να γράψω από καιρό αλλά δεν είχα βρει τον χρόνο. Τώρα έρχεται η στιγμή για να ασχοληθώ και με τις 2 εθνικές που αρεσκόμαστε τόσο πολύ να εκθειάζουμε και αμέσως μετά να καταβαραθρώνουμε.
Μερικές φορές εμείς οι οπαδοί επηρεαζόμαστε τόσο πολύ αμέσως μετά από ένα αποτέλεσμα που γινόμαστε ισοπεδωτικοί είτε με την καλή είτε με την κακή έννοια (αν και δεν είναι απαραίτητα δικό μας φταίξιμο μόνο αλλά και οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι συμμετέχουν σε αυτό). Αυτό είναι εν μέρει λογικό αλλά θα πρέπει στην συνέχεια να σκεφτόμαστε ορθολογικά και να μην κάνουμε αυθαίρετες γενικεύσεις; Προς τι όλος αυτός ο πρόλογος; Για να καταλήξω ότι η εθνική Μυκόνου όπως έχει χαρακτηρισθεί η εθνική ποδοσφαίρου είναι ένας άτοπος και άδικος χαρακτηρισμός. Τα αποτελέσματα του 2004 και 2014 που ξεσήκωσαν όλους τους Έλληνες αποτελούν παρακαταθήκη της σύγχρονης ποδοσφαιρικής μας ιστορίας και ανέβασαν τις μετοχές του ελληνικού ποδοσφαίρου. Οι επιτυχίες όμως αυτές δημιούργησαν προσδοκίες που δεν μπορούσαν να πραγματοποιηθούν.
Και αυτό είναι απολύτως λογικό αν σκεφτούμε ότι η πορεία του 2004 και του 2014 δεν αποτελούν τον κανόνα αλλά τις εξαιρέσεις για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Η πρωταθλήτρια Ευρώπης του 2004 τελευταία στον όμιλο του Ευρωπαϊκού το 2008 με 0 βαθμούς. Επίσης μετά την πολύ καλή μας στο παγκόσμιο του 2014 καταλήγουμε να χάνουμε από τα νησιά Φερόε και να αποκλειόμαστε φυσικά από την τελική φάση του Euro. Θα μου πείτε μα και η Γερμανία που ήταν παγκόσμια πρωταθλήτρια το 2014 τερμάτισε τελευταία στον όμιλο της στο επόμενο Μουντιάλ. Ναι όλες οι ομάδες έχουν κάποιες άτυχες στιγμές. Αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορείς να πεις ότι η Γερμανία δεν συνεχίζει να είναι ένα μεγαθήριο. Αντίθετα αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα είναι ότι υπάρχει μια καλή φουρνιά παικτών που συνδυάζονται και με καλό προπονητή και παίρνουμε αποτελέσματα. Εξάλλου και ο χαρακτηρισμός θαύμα για τον άθλο του Euro επεξηγεί το συγκεκριμένο γεγονός. Ποτέ δεν είμασταν φαβορί, ποτέ δεν είχαμε την υπερομάδα αλλά καταφέραμε με λίγη τύχη, καλή οργάνωση και ταλαντούχους παίκτες εκείνη την χρονική στιγμή να γίνουμε πρωταθλητές. Εξάλλου και το ποδόσφαιρο που παίζαμε ποτέ δεν ήταν περιοπής Ούτε ακόμα και στο Euro.
Τα άσχημα αποτελέσματα των επόμενων χρόνων έρχονται σαν επιβεβαίωση ότι η Ελλάδα δεν είναι ποδοσφαιρομάνα. Δεν χρειάζεται να λοιδωρούμε τους παίκτες. Αυτές τις ικανότητες έχουν με αυτές παίζουν. Αρκεί να δούμε πόσοι Ελλήνες παίζουν σε ξένα πρωταθλήματα και έχουν ενεργό και σημαντικό ρόλο. Μόνο οι Μανωλάς, Παπασταθόπουλος και θα βάλω και τον Δώνη. Μην περιμένουμε από την συγκεκριμένη εθνική πολλά γιατί πολύ απλά δεν μπορεί. Σίγουρα παίζει και ο προπονητής ρόλο αλλά ως έναν βαθμό. Θα μου πείτε δεν χρειάζεται να είσαι ποδοσφαιρομάνα για να κερδίσεις τα Φερόε. Έχετε απόλυτο δίκιο, η συγκεκριμένη χρονική περίοδος με τον Ρανιέρι στον πάγκο ήταν απλά καταστροφική και δεν μπορώ να εξηγήσω την απότομη κατολίσθηση της εθνικής. Όμως το να μην μπορείς να κερδίζεις Αρμενία, Φινλανδία, Εσθονία κλπ κατατάσσει την εθνική μας στο ίδιο επιπέδο με τις προαναφερθείσες ομάδες. Δεν είναι κακό να το παραδεχτούμε, κακό είναι να στρουθοκαμηλίζουμε αιθεροβατώντας στην εποχή του '4. Είμαστε στο 201
9 πια και διαθέτουμε μια μέτρια εθνική.
Σε άμεση αντίθεση με τα παραπάνω έρχεται η εθνική στο μπάσκετ. Ναι η εθνική αυτή ακόμα και αν δεν έχει πια τις επιτυχίες του παρελθόντος συνεχίζει να αποτελεί μια υπολογίσιμη δύναμη. Προσωπικά θεωρώ ότι η συγκεκριμένη εθνική χάνει πολύτιμους πόντους από την κόντρα που υπάρχει στην ομοσπονδία και τις επιλογές προπονητών. Μακάρι ο κύριος Σκουρτόπουλος να με διαψεύσει...
Ο ντόρος που έχει γίνει με τον Γιάννη είναι λογικός. Ξανά ακουγόνται οι φωνές ότι πάμε για μετάλλιο μόνο και μόνο εξαιτίας του Γιάννη. Επιτρέψτε μου να είμαι αρκετά συντηρητική πάνω σε αυτό. Ας δούμε την εθνική στην Κίνα, το μπάσκετ που θα παίζει στα επίσημα και ας εκφραστούμε τότε για την πιθανότητα μεταλλίου.
Προς το παρόν ας μην δημιουργούμε πάλι υπέρ του δέοντος προσδοκίες. Γιατί αν παίξουμε όπως με την Σερβία με μηδέν σύστημα και τακτική (όλα αυτά μπορεί να είναι και κόλπα αποπροσανατολισμού του αντιπάλου αλλά μπορεί και όχι) τότε είμαστε χαμένοι. Ο Γιάννης έχει δυνατότητες και θα πρέπει να βοηθηθεί όταν θα τον παίζουν όλοι οι αντίπαλοι σφιχτή άμυνα. Το πρόβλημα στο σουτ παραμένει πάντα αλλά ας προσπαθήσουμε για ό,τι καλύτερο. Μπορεί όλη η προσοχή να παραμένει στραμμένη στον Γιάννη αλλά εγώ θα πω ότι η ψυχή και ο νους της ομάδας είναι τα γκαρντ της.
Καλάθης και Σλούκας για μένα αποτελούν το α και το ω της ομάδας. Στην συνέχεια θα πω Αντετοκούνμπο και Μπουρούση. Αν ο Παπαγιάννης δεν ανταποκριθεί δυστυχώς ο μεγάλος θα πρέπει να δώσει ψυχή τε και σώματι. Μέσα σε όλα αυτά για την εθνική αξίζει ένα τεράστιο ΜΠΡΑΒΟ στον βετεράνο Μπουρούσαρο που συνεχίζει στα 36 του να υπηρετεί την εθνική και να αποτελεί πρωταγωνιστή! Σίγουρα θα παίξει καθοριστικό ρόλο στην Κίνα. Δυστυχώς μετά από αυτόν δεν υπάρχει άλλο αξιόπιστο 5άρι και ο Παπαγιάννης θα πρέπει επιτέλους να δουλέψει και να δείξει την αξία του! Καλή επιτυχία Ελλάδα!!!
Μερικές φορές εμείς οι οπαδοί επηρεαζόμαστε τόσο πολύ αμέσως μετά από ένα αποτέλεσμα που γινόμαστε ισοπεδωτικοί είτε με την καλή είτε με την κακή έννοια (αν και δεν είναι απαραίτητα δικό μας φταίξιμο μόνο αλλά και οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι συμμετέχουν σε αυτό). Αυτό είναι εν μέρει λογικό αλλά θα πρέπει στην συνέχεια να σκεφτόμαστε ορθολογικά και να μην κάνουμε αυθαίρετες γενικεύσεις; Προς τι όλος αυτός ο πρόλογος; Για να καταλήξω ότι η εθνική Μυκόνου όπως έχει χαρακτηρισθεί η εθνική ποδοσφαίρου είναι ένας άτοπος και άδικος χαρακτηρισμός. Τα αποτελέσματα του 2004 και 2014 που ξεσήκωσαν όλους τους Έλληνες αποτελούν παρακαταθήκη της σύγχρονης ποδοσφαιρικής μας ιστορίας και ανέβασαν τις μετοχές του ελληνικού ποδοσφαίρου. Οι επιτυχίες όμως αυτές δημιούργησαν προσδοκίες που δεν μπορούσαν να πραγματοποιηθούν.
Και αυτό είναι απολύτως λογικό αν σκεφτούμε ότι η πορεία του 2004 και του 2014 δεν αποτελούν τον κανόνα αλλά τις εξαιρέσεις για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Η πρωταθλήτρια Ευρώπης του 2004 τελευταία στον όμιλο του Ευρωπαϊκού το 2008 με 0 βαθμούς. Επίσης μετά την πολύ καλή μας στο παγκόσμιο του 2014 καταλήγουμε να χάνουμε από τα νησιά Φερόε και να αποκλειόμαστε φυσικά από την τελική φάση του Euro. Θα μου πείτε μα και η Γερμανία που ήταν παγκόσμια πρωταθλήτρια το 2014 τερμάτισε τελευταία στον όμιλο της στο επόμενο Μουντιάλ. Ναι όλες οι ομάδες έχουν κάποιες άτυχες στιγμές. Αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορείς να πεις ότι η Γερμανία δεν συνεχίζει να είναι ένα μεγαθήριο. Αντίθετα αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα είναι ότι υπάρχει μια καλή φουρνιά παικτών που συνδυάζονται και με καλό προπονητή και παίρνουμε αποτελέσματα. Εξάλλου και ο χαρακτηρισμός θαύμα για τον άθλο του Euro επεξηγεί το συγκεκριμένο γεγονός. Ποτέ δεν είμασταν φαβορί, ποτέ δεν είχαμε την υπερομάδα αλλά καταφέραμε με λίγη τύχη, καλή οργάνωση και ταλαντούχους παίκτες εκείνη την χρονική στιγμή να γίνουμε πρωταθλητές. Εξάλλου και το ποδόσφαιρο που παίζαμε ποτέ δεν ήταν περιοπής Ούτε ακόμα και στο Euro.
9 πια και διαθέτουμε μια μέτρια εθνική.
Σε άμεση αντίθεση με τα παραπάνω έρχεται η εθνική στο μπάσκετ. Ναι η εθνική αυτή ακόμα και αν δεν έχει πια τις επιτυχίες του παρελθόντος συνεχίζει να αποτελεί μια υπολογίσιμη δύναμη. Προσωπικά θεωρώ ότι η συγκεκριμένη εθνική χάνει πολύτιμους πόντους από την κόντρα που υπάρχει στην ομοσπονδία και τις επιλογές προπονητών. Μακάρι ο κύριος Σκουρτόπουλος να με διαψεύσει...
Ο ντόρος που έχει γίνει με τον Γιάννη είναι λογικός. Ξανά ακουγόνται οι φωνές ότι πάμε για μετάλλιο μόνο και μόνο εξαιτίας του Γιάννη. Επιτρέψτε μου να είμαι αρκετά συντηρητική πάνω σε αυτό. Ας δούμε την εθνική στην Κίνα, το μπάσκετ που θα παίζει στα επίσημα και ας εκφραστούμε τότε για την πιθανότητα μεταλλίου.
Προς το παρόν ας μην δημιουργούμε πάλι υπέρ του δέοντος προσδοκίες. Γιατί αν παίξουμε όπως με την Σερβία με μηδέν σύστημα και τακτική (όλα αυτά μπορεί να είναι και κόλπα αποπροσανατολισμού του αντιπάλου αλλά μπορεί και όχι) τότε είμαστε χαμένοι. Ο Γιάννης έχει δυνατότητες και θα πρέπει να βοηθηθεί όταν θα τον παίζουν όλοι οι αντίπαλοι σφιχτή άμυνα. Το πρόβλημα στο σουτ παραμένει πάντα αλλά ας προσπαθήσουμε για ό,τι καλύτερο. Μπορεί όλη η προσοχή να παραμένει στραμμένη στον Γιάννη αλλά εγώ θα πω ότι η ψυχή και ο νους της ομάδας είναι τα γκαρντ της.
Καλάθης και Σλούκας για μένα αποτελούν το α και το ω της ομάδας. Στην συνέχεια θα πω Αντετοκούνμπο και Μπουρούση. Αν ο Παπαγιάννης δεν ανταποκριθεί δυστυχώς ο μεγάλος θα πρέπει να δώσει ψυχή τε και σώματι. Μέσα σε όλα αυτά για την εθνική αξίζει ένα τεράστιο ΜΠΡΑΒΟ στον βετεράνο Μπουρούσαρο που συνεχίζει στα 36 του να υπηρετεί την εθνική και να αποτελεί πρωταγωνιστή! Σίγουρα θα παίξει καθοριστικό ρόλο στην Κίνα. Δυστυχώς μετά από αυτόν δεν υπάρχει άλλο αξιόπιστο 5άρι και ο Παπαγιάννης θα πρέπει επιτέλους να δουλέψει και να δείξει την αξία του! Καλή επιτυχία Ελλάδα!!!
