Μια ρομαντική τριλογία διαφορετική από τις υπόλοιπες. Χωρίς κλισέ, χωρίς ψευτοδραματισμούς και μελό, με αληθινούς διαλόγους και προβληματισμούς που άπτονται στις διαφορετικές ηλικίες και φάσεις της ζωής των πρωταγωνιστών. Άλλες συζητήσεις θα κάνεις στα 23 σου όταν είσαι ακόμα φοιτητής, ξέγνοιαστος, αυθόρμητος άλλες στα 30 σου που αρχίζεις να οριοθετείς τις ανάγκες σου, να κατασταλλάζεις και άλλες στα 40 με οικογένεια και παιδιά. Η τριλογία αυτή τόσο καθηλωτική, τόσο αληθινή τόσο ερωτεύσιμη...
Τι ερεθίσματα μπορεί να σου δώσει τελικά μια ταινία... Οι 2 νέοι περνούν μια τέλεια μέρα(και νύχτα μαζί) όμως η πραγματικότητα είναι εδώ και το ξημέρωμα θα πρέπει να αποχωριστούν. Όμως δίνουν μια υπόσχεση... σε 6 μήνες να ξαναβρεθούν στο ίδιο μέρος! Και...it's the END.
Οι λάτρεις της ταινίας θα έπρεπε να περιμένουν 9 χρόνια για να προβληθεί η συνέχεια της ιστορίας και να μάθουν τελικά αν έγινε η πολυπόθητη συνάντηση. Έτσι λοιπόν μεταφερόμαστε 9 χρόνια μετά στο Παρίσι την πόλη της Σελίν όπου έχει έρθει ο Τζέσι ως συγγραφέας πια να παρουσιάσει το βιβλίο του το οποίο βασίζεται πάνω στην αληθινή ιστορία μεταξύ των δυο τους. Η Σελίν πηγαίνει στην παρουσίαση του βιβλίου του και έτσι η δεύτερη συνάντηση είναι γεγονός. Αυτό που λατρεύω στην ταινία είναι το υπόκωφο πάθος που υπάρχει στα βλέμματα, στις συζητήσεις στις λέξεις των πρωταγωνιστών. Τους νιώθεις ερωτευμένους χωρίς να δώσουν ούτε ένα φιλί αλλά τα μάτια τους, οι εκφράσεις τους τα μαρτυρούν όλα. Οι διάλογοί τους επίσης απίστευτοι, κάθε φορά σαν αποφθέγματα. Αυτήν την φορά όμως οι συζητήσεις είναι διαφορετικές, δεν είναι μεταξύ δύο ονειροπαρμένων νέων αλλά δύο ανθρώπων που έχουν πια προσγειωθεί και συναντούν το σκληρό πρόσωπο της πραγματικότητας. Ακόμα και έτσι όμως οι χαρακτήρες τους έχουν παραμείνει οι ίδιοι ο πιο χαλαρός με χιούμορ που διακωμωδεί τις καταστάσεις και διαθέτει ακόμα κάπως την τρέλα Τζέσι και η πιο ρεαλίστρια Σελίν όμως το ίδιο αιθέρια και γλυκύτατη. Και όλα αυτά τα σκηνικά μέσα στην πόλη του έρωτα, το Παρίσι. Και ενώ στην πρώτη ταινία οι νέοι έλεγαν αλήθειες στο "Πριν το Ηλιοβασίλεμα" ως "ενήλικοι" δεν τολμούν να εκφραστούν και να πουν αυτά που νιώθουν. Τελικά όμως ακόμα και εδώ είναι απαραίτητη η λίγη τρέλα του Τζέσι για να κυνηγήσει αυτό που αγαπάει και γίνει αυτό που πρέπει να γίνει...
Ξεκινάμε με την πρώτη ταινία το 1995 "Πριν το Ξημέρωμα". 2 νέοι εικοσάρηδες ο Τζέσι(Ίθαν Χώκ) από την Αμερική και η Σελίν(Ζιλί Ντελπί) από την Γαλλία συναντιούνται στο τρένο. Η Σελίν με προορισμό το Παρίσι και ο Τζέσι στην Βιέννη για να πάρει το αεροπλάνο της επιστροφής στην πατρίδα του. Τελικά η Σελίν αποφασίζει να κάνει μια μονοήμερη στάση στην Βιέννη μαζί με τον Αμερικανό. Έτσι λοιπόν ξεκινάει ένα οδοιπορικό, 1.30 ώρα ταινία ένας συνεχόμενος διάλογος των πρωταγωνιστών, 2 νέων που αν και από διαφορετικές ηπείρους έχουν τόσα πολλά να πουν όντας αυθόρμητοι, παρορμητικοί, ιδεαλιστές,"φιλόσοφοι" κάποιες φορές. Δεν ξέρω αν ευθύνεται αυτό άλλα έχοντας περάσει 6 μήνες σε μια ξένη πόλη συναναστρεφόμενη και κάνοντας ισχυρές φιλίες με ανθρώπους από άλλες χώρες και ηπείρους μπορώ να πω με άγγιξε περισσότερο αυτή η ταινία. Είδα τον εαυτό μου και όλους εμάς της ηλικίας μας με όνειρα, διάθεση για τρέλα, να δοκιμάσεις κάτι ξεχωριστό, ναι να κατέβεις με έναν άγνωστο σε μια άγνωστη πόλη ίσως ριψοκίνδυνο να το λέγαμε σε 20 χρόνια από τώρα αλλά αν δεν το δοκιμάσεις τώρα τότε πότε; Αν δεν το δοκιμάσεις τώρα που ο χρόνος δεν σε πιέζει, δεν σε κυνηγάνε οι υποχρεώσεις, δεν χρειάζεται να δώσεις λογαριασμό σε κανέναν. Ο τόνος είναι πιο προσωπικός πιο εξομολογητικός.Δεν είναι απλά μια κριτική είναι μια προσωπική διαπίστωση..και μερικές φορές πιάνω τον εαυτό μου να συμπεριφέρομαι πιο καθωσπρέπει και νευριάζω.
Οι λάτρεις της ταινίας θα έπρεπε να περιμένουν 9 χρόνια για να προβληθεί η συνέχεια της ιστορίας και να μάθουν τελικά αν έγινε η πολυπόθητη συνάντηση. Έτσι λοιπόν μεταφερόμαστε 9 χρόνια μετά στο Παρίσι την πόλη της Σελίν όπου έχει έρθει ο Τζέσι ως συγγραφέας πια να παρουσιάσει το βιβλίο του το οποίο βασίζεται πάνω στην αληθινή ιστορία μεταξύ των δυο τους. Η Σελίν πηγαίνει στην παρουσίαση του βιβλίου του και έτσι η δεύτερη συνάντηση είναι γεγονός. Αυτό που λατρεύω στην ταινία είναι το υπόκωφο πάθος που υπάρχει στα βλέμματα, στις συζητήσεις στις λέξεις των πρωταγωνιστών. Τους νιώθεις ερωτευμένους χωρίς να δώσουν ούτε ένα φιλί αλλά τα μάτια τους, οι εκφράσεις τους τα μαρτυρούν όλα. Οι διάλογοί τους επίσης απίστευτοι, κάθε φορά σαν αποφθέγματα. Αυτήν την φορά όμως οι συζητήσεις είναι διαφορετικές, δεν είναι μεταξύ δύο ονειροπαρμένων νέων αλλά δύο ανθρώπων που έχουν πια προσγειωθεί και συναντούν το σκληρό πρόσωπο της πραγματικότητας. Ακόμα και έτσι όμως οι χαρακτήρες τους έχουν παραμείνει οι ίδιοι ο πιο χαλαρός με χιούμορ που διακωμωδεί τις καταστάσεις και διαθέτει ακόμα κάπως την τρέλα Τζέσι και η πιο ρεαλίστρια Σελίν όμως το ίδιο αιθέρια και γλυκύτατη. Και όλα αυτά τα σκηνικά μέσα στην πόλη του έρωτα, το Παρίσι. Και ενώ στην πρώτη ταινία οι νέοι έλεγαν αλήθειες στο "Πριν το Ηλιοβασίλεμα" ως "ενήλικοι" δεν τολμούν να εκφραστούν και να πουν αυτά που νιώθουν. Τελικά όμως ακόμα και εδώ είναι απαραίτητη η λίγη τρέλα του Τζέσι για να κυνηγήσει αυτό που αγαπάει και γίνει αυτό που πρέπει να γίνει...
Και ερχόμαστε στο 2013 όπου βγαίνει το τρίτο και τελευταίο μέρος της ταινίας. Για μένα δεν μπορώ να ξεχωρίσω ποιο είναι το καλύτερο ανάμεσα σε αυτό και στο πρώτο. Το πρώτο γιατί όπως και να το κάνουμε ταυτίζομαι πολύ, βλέπω τον εαυτό μου αλλά το "Πριν τα Μεσάνυχτα" είναι ίσως το καλύτερο φινάλε(?) για αυτήν την σχέση. Ε και γιατί όπως και να το κάνουμε το γεγονός ότι γυρίζεται στην Ελλάδα, στην Μεσσηνία είναι από μόνο του ένα αβαντάζ. Το να αναγνωρίζεις τα δρομάκια, τα βυζαντινά εξωκλήσια, τις ταβέρνες, τις παραλίες είναι μια άλλη αίσθηση, να ακούς την ελληνική προφορά στα αγγλικά των Ελλήνων ηθοποιών;Ρ και να τους βλέπεις όλους μαζί γύρω από το ελληνικό τραπέζι να συζητάνε για παντός επιστητού σου χτυπάει στην καρδιά. Όμως δεν είναι αυτό που κάνει την ταινία μοναδική. Είναι το πόσο αληθινά παρουσιάζεται το όλο σκηνικό. Η Σελίν και ο Τζέσι είναι μαζί και έχουν 2 όμορφες δίδυμες κορούλες. Όμως όπως είναι λογικό δεν λείπουν και τα προβλήματα που κατά την διάρκεια των διακοπών κορυφώνονται. Ο Τζέσι έχει έναν άλλο γιο από τον πρώτο γάμο που ζει στην Αμερική με την μητέρα του και σκέφτεται το ενδεχόμενο να μετακομίσουν σαν οικογένεια στο Σικάγο γιατί θέλει να βρίσκεται πλάι του στα πρώτα βήματα ενηλικίωσης του. Από την άλλη η Σελίν αμφιταλαντεύεται ανάμεσα σε μια δουλειά πιο απαιτητική μεν που θα της περιορίζει τον χρόνο ως μητέρα από την άλλη που θα ικανοποιεί πλήρως τις φιλοδοξίες της. Και άλλα ακόμα...
Απόλυτα ειλικρινές, αιχμηρό σενάριο που αναπαριστά πλήρως τα σημεία τριβής μιας σχέσης που έχει αρχίσει να φθείρεται. Στις προηγούμενες ταινίες επειδή ακριβώς θα χωρίζονταν έκαναν τον έρωτα ακόμα πιο ρομαντικό, εξιδανικευμένο. Τώρα πια που έχει απομυθοποιηθεί τι έχει μείνει στην σχέση τους? Και πάλι η ταινία όπως και οι προηγούμενες στηρίζεται στους υπέροχους διαλόγους που αποκαλύπτουν αλήθειες για τις σχέσεις και την ζωή γενικότερα. Τελικά η αγάπη θα νικήσει, το ειδυλλιακό τοπίο της Πελοποννήσου θα απαλύνει τις πληγές τους;
