ΣΥΜΜΑΧΟΙ ALLIED(2016)

Στον απόηχο του διαζυγίου του ζεύγους Μπραντζελίνα βγήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες η νέα ταινία του Μπραντ Πιτ με συμπρωταγνίστρια την Μαριόν Κοτιγιάρ( την οποία ο κίτρινος τύπος ήθελε να είναι η πέτρα του σκανδάλου κάτι το οποίο τελικά δεν ισχύει-για τους λάτρεις των κους κους η πληροφορία αυτή). Οι κριτικές δεν ήταν και οι καλύτερες για την ταινία ή πιο συγκεκριμένα οι κριτικές από τους κριτικούς γιατί οι κριτικές του κοινού ήταν πολύ θερμές. Η δική μου άποψη ανήκει στην δεύτερη κατηγορία.

Ο Καναδός Μαξ Βέιταν που τον ενσαρκώνει ο Μπραντ Πιτ συνεργάζεται με την Γαλλίδα Μαριαν Μποσεζουρ (Μαριον Κοτιγιαρ) ως κατάσκοποι των Συμμάχων στην Γερμανοκρατούμενη Καζαμπλάνκα για μια επικίνδυνη αποστολή. Τελικά ερωτεύονται και επιστρέφουν στην Αγγλία όπου δημιουργούν οικογένεια. Ο Μαξ ενημερώνεται όμως ότι υπάρχουν υποψίες πως γυναίκα του είναι κατάσκοπος των Γερμανών και έτσι ξεκινά ένα παιχνίδι εξελίξεων μέχρι να αποκαλυφθεί η αλήθεια.

Κατ'αρχάς μόνο και μόνο η συνύπαρξη σε μια ταινία του Μπραντ Πιτ και της Κοτιγιάρ είναι ένας λόγος για την δεις. Πολλοί αναφέρουν ότι είναι και ο μοναδικός. Εδώ επιτρέψτε μου να διαφωνήσω. Πρώτα από όλα υπήρχε έντονη χημεία μεταξύ των 2 πρωταγωνιστών(ας θυμηθούμε τις σκηνές που μιλάνε οι δυο τους στην ταράτσα και μετά την σκηνή στο αμάξι μες στην αμμοθύελλα). Μπορεί για την τελευταία σκηνή να ισχυριστεί κάποιος ότι δεν τόσο είναι αληθοφανής αλλά πρέπει να καταλάβουμε επιτέλους ότι μερικές φορές χρειάζεται και ένας γλυκός σουρρεαλισμός στον κινηματογράφο. Η μόνη μου ένσταση είναι ότι κάποιες φορές η ταινία επέμενε κυρίως στην σχέση μεταξύ των δύο και "ξεχνούσε" την ουσιαστική πλοκή του πολέμου. Όμως και αυτό δεν σε πείραζε γιατί παρασυρόσουν από το τρυφερό ειδύλλιο μεταξύ των δύο πρωταγωνιστών και ταυτιζόσουν με τον έρωτα τους. Γιατί όσο σκληρός και να είναι ένας πόλεμος ο έρωτας βρίσκει παντού χώρο να ρίξει τα βέλη του και να κάνει ευτυχισμένους τους ανθρώπους-και αυτό δεν πρόκειται για γλυκό σουρρεαλισμό όπως είπαμε παραπάνω αλλά είναι μια πραγματικότητα-  Επιπλέον θα πρέπει να αναφέρουμε την εκπληκτική δουλειά που έχουν κάνει οι υπεύθυνοι στο κομμάτι της φωτογραφίας και ενδυματολογίας. Και έτσι σαν μια άλλη Casablanca και English Patient οι Σύμμαχοι μας υπενθυμίζουν την παλιά ομορφιά, τον έρωτα στους αμμόλοφους.

Και φτάνουμε προς το τέλος της ταινίας όπου ο πόλεμος θέτει και πάλι εμπόδια στην σχέση των 2 πρωταγωνιστών. Ο Μαξ Βέιταν έπειτα από ενημέρωση που είχε προσπαθεί να ανακαλύψει αν τελικά η γυναίκα που ερωτεύθηκε παράφορα και έκανε οικογένεια μαζί της είναι κατάσκοπος των Γερμανών. Το ξέρω για μερικούς ίσως ακούγεται μελό αλλά πιστέψτε με η ένταση της ταινίας δεν σταματάει ούτε λεπτό και ο θεατής μαζί με τον Μαξ αγωνιά να μάθει την αλήθεια. Το τέλος που μας επιφυλάσσει ο γνωστός σκηνοθέτης Ρόμπερτ Ζέμεκις....αναπάντεχο.



Δεν πρόκειται για ταινία ορόσημο αλλά είναι ένα ευχάριστο διάλειμμα για να θαυμάσεις τους δύο Χολιγουντιανούς σταρ για πρώτη φορά σε ταινία, να δεις πώς ξεδιπλώνεται ο έρωτας τους και πώς μπορεί ένας πόλεμος να ενώσει από την μία δύο ανθρώπους και από την άλλη να τους χωρίσει(;).

Η Φάρμα των Ζώων

Έχω πάει στα γενέθλια του φίλου μου Θανάση και όπως κάθε φορά που βρίσκομαι σπίτι του ψάχνω στην βιβλιοθήκη του(όλο και κάποιο διαμάντι βρίσκω). Το διαμάντι αυτή την φορά είναι η Φάρμα των Ζώων του George Orwell.



Πιο συγκεκριμένα αποτελεί το προτελευταίο μυθιστόρημα του διάσημου συγγραφέα και γράφτηκε το 1945. Όπως έγραψε και ο ίδιος ο Orwell πρόκειται για ένα παραμύθι για μεγάλους. Ένα παραμύθι λόγω της απλής αφήγησης και των ζώων πρωταγωνιστών όμως για μεγάλους μιας και ουσιαστικά ο συγγραφέας σατιρίζει το Σταλινικό καθεστώς.

Ας γίνω πιο σαφής. Η ιστορία διαδραματίζεται σε μια φάρμα στην Αγγλία όπου τα ζώα βρίσκονται καταπιεσμένα κάτω από την χείριστη συμπεριφορά του ιδιοκτήτη τους( κ.Τζόουνς). Παρακινημένα από ένα γέρικο και σεβάσμιο γουρούνι οδηγούνται σε εξέγερση εναντίον του δικτάτορα Τζόουνς όπου και η εξέγερση κρίνεται επιτυχημένη. Έτσι το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου μας εξιστορεί τα τεκταινόμενα στην φάρμα η οποία πια διοικείται μόνο από τα ζώα. Σταδιακά όμως περιγράφονται οι καταστάσεις που θα οδηγήσουν από μια φάρμα της πλήρης ισότητας σε μια φάρμα ολοκληρωτισμού που την εξουσία θα κατέχουν μόνο τα έξυπνα γουρούνια.

 Αν λοιπόν αντικαταστήσετε τις λέξεις που αφορούν τα ζώα με ονόματα ανθρώπων θα μπορούσε κάλλιστα αυτή η ιστορία να περιγράφει εξεγέρσεις και εξεγέρσεις ετών. Γιατί ο πυρήνας όλων των επαναστάσεων είναι ο ίδιος η φτώχεια, εξαθλίωση, η καταπίεση. Στα αποτελέσματα αυτών των επαναστάσεων είναι που υπάρχουν διαφωνίες και σε αυτό το βιβλίο ο Orwell δίνει την δική του απάντηση.(Το περιγράφει ήδη από τον πρόλογο του βιβλίου).
Αν και σοσιαλιστής ο συγγραφέας στρέφεται κατά του Στάλιν και του ολοκληρωτικού καθεστώτος του και εκφράζει την αγανάκτησή του που οι Βρετανοί εκείνη την περίοδο υποστηρίζουν αυτήν την κατάσταση. Αυτός είναι και ο λόγος που δυσκολεύτηκε να βρει εκδότες για το βιβλίο μιας και το θεώρησαν ότι θα διατάρασσε τις φιλικές σχέσεις μεταξύ των δύο κρατών.

Δεν απαιτούνται βαρύγδουπες λέξεις και βαθιά πολιτικά σχόλια για να πει ο Orwell την άποψη του. Αν και όλες οι επαναστάσεις ξεκινούν με τους καλύτερους σκοπούς καταλήγουν σε κατάληψη της εξουσίας από τους λίγους. Ο συγγραφέας δεν μπαίνει στην διαδικασία να περιγράψει γιατί γίνεται αυτό αλλά απλά περιγράφει την μετάβαση από μια ονειρική κοινωνία ισότητας σε μια κοινωνία που εξουσιάζουν οι λίγοι ή ο ένας. Και για να επιτευχθεί αυτό απαιτούνται σταδιακά η εκδίωξη του επίδοξου αντιπάλου(και μέχρι πρότινος συναγωνιστή), η απαγόρευση της εκπαίδευσης, η χρήση της μάζας για την αναπαραγωγή συγκεκριμένων απόψεων(τα άβουλα πρόβατα στην συγκεκριμένη περίπτωση), η διαστρέβλωση της ιστορίας(ο πρώην συναγωνιστής δεν πολέμησε με αυταπάρνηση το κατεστημένο αλλά αντίθετα ήταν και προδότης) και τέλος η επιβολή της τρομοκρατίας(τα σκυλιά).

Και είμαστε τώρα εδώ να απαντήσουμε το άλλο μεγάλο ερώτημα γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί η εξουσία αλλάζει τόσο πολύ τον άνθρωπο που οδηγείται τελικά στην κατάχρησή της; Είμαστε όλοι καταβάθος εξουσιομανείς; Σκεφτείτε κάθε φορά που σας δόθηκε μια αρμοδιότητα, ένα είδος εξουσίας απέναντι σε κάποιους υφιστάμενους πόσο διαφορετικά συμπεριφερθήκατε. ΟΛΟΙ ΣΑΣ. Το θέμα είναι να το αντιλαμβανόμαστε έγκαιρα πριν μας μεταλλάξει τελείως.

Η φάρμα του κ Τζόουνς μετατράπηκε στην φάρμα των Γουρουνιών. Αυτό όμως σε καμία περίπτωση δεν αχρηστεύει την επανάσταση που προηγήθηκε έχοντας τους καλύτερους σκοπούς άσχετα αν τελικά δεν πραγματοποιήθηκαν. Ίσως σε μια υποτιθέμενη συνέχεια του βιβλίου τα ζώα να ξαναεπαναστατήσουν για την ελευθερία τους και ίσως πάλι ξανά ο "ηγέτης τους" μετατραπεί σε δικτάτορα, ίσως πάλι και όχι..

Btw υπάρχει ένα κινούμενο σχέδιο στο youtube πιστό πλήρως στο βιβλίο. Το συστήνω!!

Οι μικροί και οι Ευρωπαίοι

Μπορεί να λείπω αλλά συνεχίζω να παρακολουθώ τις αθλητικές εξελίξεις. Και γράφω αυτό το άρθρο για να πω και εγώ την γνώμη μου για τα αθλητικά τεκταινόμενα( εδώ ο κάθε πληρωμένος αθλητικογράφος γράφει την γνώμη του γιατί να μην την πω και εγώ). Συγχωρέστε με για τον βαρύ χαρακτηρισμό αλλά είναι πασιφανές ότι ορισμένοι γνωστοί αθλητικογράφοι πληρώνονται για να γράφουν συγκεκριμένα πράγματα και δεν είναι αντικειμενικοί.

Θα ξεκινήσω όπως είναι λογικό από την μεγάλη μου αγάπη τον Παναθηναϊκό που ευτυχώς με διέψευσε. Πριν ξεκινήσει το πρωτάθλημα έλεγα στον εαυτό μου δεν θα ασχοληθώ με το ποδόσφαιρο ήμουν σίγουρη για την αποτυχία. Έλα ντε όμως πως ήρθαν έτσι τα πράγματα. Έπρεπε να φτάσουμε στον πάτο για να αναγεννηθούμε, έπρεπε να φτάσουμε στον πάτο για να προωθήσουμε επιτέλους παίκτες των ακαδημιών.

Η Ελλάδα έχει μάθει να μην προωθεί ταλέντα από τις ακαδημίες της-πλην ελαχίστων εξαιρέσεων-. Αυτήν την στιγμή που γράφω το άρθρο μπαίνω στην βικιπαίδεια στο ρόστερ της σεζόν 2016-2017 και πραγματικά μου έρχεται να κλάψω. Τι Μπουμάλ, τι Τελάντερ τι Ιβάνοφ, Τι Βέμερ, τι Ρινάλντι. Ναι και φέτος έχουμε παιδιά νέα που παίζουν για την φανέλα και το ζουν. Σίγουρα όταν παίζεις ξαλαφρωμένος χωρίς να έχεις το βάρος και την υποχρέωση για νίκη(γιατί κανείς δεν περιμένε κάτι τρομερό από τα παιδιά) παίζεις διφορετικά. Αυτό όμως δεν αναιρεί την τρομερή εκκίνηση που έχουν κάνει με ένα εκπληκτικο 6/6. Αξίζει να δώσουμε συγχαρητήρια και στον προπονητή Δώνη γιατί είναι ο κύριος υπεύθυνος για αυτό που βλέπουμε στο χορτάρι. Αυτή την στιγμή ο Παναθηναϊκός είναι η πιο υγιής ομάδα με ένα εκπληκτικό και φιλικό κλίμα που βγαίνει προς τα έξω. Θα έρθουν κακά αποτελέσματα γιατί θα πληρώσουμε κυρίως την απειρία. Αλλά αυτό δεν θα πρέπει να μας απογοητεύσει. Πρέπει να σταθούμε δίπλα σε αυτά τα παιδιά και στο προπονητικό επιτελείο.
ΥΓ. Άκομα δεν έχω καταλάβει τι γίνεται με τον μίστερ Ταϋλανδό αλλά πάντως ο κύριος δεν μου γεμίζει το μάτι.

Μπουζούκη σε λατρεύω. Είναι τρελοί οι μικροί.


Εντάξει ας πάμε τώρα στις 3 ομάδες που βρίσκονται στην Ευρώπη. Να ξεκινήσω με την αστεράτη ΑΕΚ. Μακάρι να τερματίσει τουλάχιστον με κάποιους βαθμούς. Γιατί στην επόμενη φάση δεν περνάει. Οκ συμφωνώ ήταν μια δύσκολη κλήρωση αλλά η ίδια έκοψε το κεφάλι της. Όταν δεν κάνεις καμία μεταγραφή επιπέδου Champions League. αυτά παθαίνεις. Μακάρι να μην ντροπιαστεί πολύ. Δεν είναι μάγος ο Ουζουνίδης και προσωπικά δεν τον θεωρώ υπεύθυνο για τα αποτελέσματα της ΑΕΚ. Ο υπεύθυνος είναι ο πρόεδρος και κανένας άλλος. Συγνώμη που είμαι σκληρή αν και προσωπικά λόγω Ουζουνίδη υποστηρίζω ΑΕΚ αλλά δεν γίνεται να παίρνεις τόσα εκατομμυρια ευρω και να μην κάνςεις μεταγραφή. Ολες οι μεταγραφές της ΑΕΚ κόστισαν λιγότερο από την πώληση του Βριάνες. Τι συζητάμε τώρα!!!


Πάμε στον Ολυμπιακό? Ωραία τι να πούμε για άλλη μια χρονιά παίρνει μια ντουζίνα παίκτες και αλλάζει ριζικά. Μπορεί να είναι καλύτερος από πέρυσι αλλά όταν δεν κρατάς έναν κορμό μην περιμένεις πολλά. Για μένα ο Μαρτινς έκανε το ροτέισον την χειρότερη στιγμή στο ματς με την Μπέτις. Παρόλα αυτά θεωρώ ότι μπορεί να περάσει ο Ολυμπιακός, έχει ένα σχετικά καλό σύνολο και έχει και αναπληρωμστικούς που μπορούν να βοηθήσουν. Αυτή είναι η διαφορά με την ΑΕΚ. Αυτή δεν μπορεί να πάρει σχεδόν τίποτα από τους αναπληρωματικούς και αυτό θα της κοστίσει στο πρωτάθλημα αν δεν κάνει καμιά κίνηση τον Γενάρη.


Πάμε και στον ΠΑΟΚ. Δεν τον συμπαθώ πολύ γιατί κλαίγεται όλη την ώρα όπως και δεν συμπαθώ τον τραμπούκο πρόεδρο του. Παρόλα αυτά αναγνωρίζω ότι πια έχει αποκτήσει ένα πιο δεμένο κλίμα και αυτό είναι υπέρ του. Επίσης πιστεύω ότι μπορεί να περάσει στην επόμενη φάση. Η ομάδα έχει ομοιογένεια και αυτό την βοηθάει στα παιχνίδια. Αν και πιστέυω ότι ο Ολυπιακός έχει καλύτερες μονάδες δεν είναι δουλεμένες μαζί για καιρό και σε αυτό υστερεί ο τελευταίος.


Θα έκλεινα λέγοντας ότι θα δούμε ένα ωραίο πρωτάθλημα. Αλλά δυστυχώς η Superleague δεν έχει την εμπιστοσύνη κανενός για το ότι είναι καθαρό πρωτάθλημα οπότε δεν θα πω τίποτα. Θα πω μόνο ο Παναθηναϊκός να καταφέρει να μπει 5αδα και να δώσει το παράδειγμα στους υπόλοιπους μεγάλους ότι τα παιδιά των ακαδημιών δεν υστερούν σε τίποτα από τους ξένους μισθοφόρους.