Ο Άγγλος Ασθενής/ The English Patient (1996)

Β' Παγκόσμιος πόλεμος και ένας απαγορευμένος έρωτας. Μια χιλιοειπωμένη συνταγή άλλες φορές επιτυχημένη άλλες όχι. Με τον Άγγλο Ασθενή δεν μιλάμε απλά για μια ρομαντική ταινία, μιλάμε για ένα κλασικό πια έπος που έχει να υπερηφανεύεται δικαίως το Χόλιγουντ.

Έτος παραγωγής 1996 και η ταινία κάνει θραύση στην τελετή των Όσκαρ καθώς είναι υποψήφια σε 12 κατηγορίες κερδίζοντας τελικά τις 9( 9/12 όχι και άσχημο ποσοστό ;P ) Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Β Γυναικείου Ρόλου, Φωτογραφίας, Μοντάζ, Σκηνικών, Κοστουμιών, Ήχου και Μουσικής. Βασισμένη στο ομώνυμο διήγημα του Μάικλ Ονταάτζε(ο οποίος χρειάστηκε 6 χρόνια για να ολοκληρώσει το έργο) σε σκηνοθεσία Άντονι Μιγκέλα.


Ο κόμης Almasy(Ρέιφ Φάινς), ένας Ούγγρος χαρτογράφος προσλαμβάνεται από την Βασιλική Γεωγραφική Εταιρεία ώστε να χαρτογραφήσει τις τεράστιες εκτάσεις της ερήμου Σαχάρας μαζί με άλλους εθελοντές. Ο Β' Παγκόσμιος πόλεμος βρίσκεται προ των πυλών όταν ο έρωτας του χτυπά την πόρτα με την παρουσία της Καταρίνε Κλίφτον(Κριστίν Σκοτ Τόμας). Οι 2 τους παρασέρνονται από το πάθος και μπλέκονται σε δύσβατα μονοπάτια πολιτικών παιχνιδιών και προδοσίας. Όλα αυτά παρουσιάζονται με την μορφή flash back από τον κόμη Almasy καθώς βρίσκεται στην Τοσκάνη της Ιταλίας βαριά τραυματισμένος με μια αφοσιωμένη νοσοκόμα στο πλευρό του.



Από πού να πρωτοαρχίσω για αυτήν την ταινία; Από τα απίστευτα εξωτερικά πλάνα στην έρημο, από την τρομερή χημεία μεταξύ των 2 πρωταγωνιστών, από την πανέξυπνη πλοκή της ιστορίας; Ε όπως καταλαβαίνετε έχει όλο το πακέτο. 2 τρελά ερωτευμένοι άνθρωποι που είχαν την ατυχία να γνωριστούν μέσα στο κλίμα του πολέμου και της γενικότερης υπάρχουσας καχυποψίας. Όλη η ταινία πρόκειται σαν μια μυσταγωγία αισθησιασμού, ερωτισμού και γλυκόπικρης μελαγχολίας. Όλοι οι χαρακτήρες εκτός των 2 πρωταγωνιστών επίσης είναι ένας και ένας και συμβάλλουν τα μέγιστα για να την απογειώσουν(Γουίλεμ Νταφόε, Ζιλιέ Μπινός). Μάλιστα ο ρόλος της νοσοκόμας ως χαρακτήρας κλειδί την τιμά με το χρυσό αγαλματίδιο Β Γυναικείου Ρόλου. Για μένα όμως η καλύτερη ερμηνεία ανήκει στην Κριστίν Σκοτ Τόμας και θεωρώ αδικία που δεν κέρδισε το πολυπόθητο βραβείο. Ο απαγορευμένος έρωτας τους δεν θα είχε συγκινήσει τόσο αν δεν υπήρχε η εξαιρετική ερμηνεία της Κριστίν. Αρχικά ανεξάρτητη και απροσπέλαστη, άλλοτε ευάλωτη και παραδομένη στο αβυσσαλέο πάθος, αισθησιακή, πνευματώδης μα πάνω από όλα τρελά ερωτευμένη! Μετά από κάποιο καιρό που είδα την ταινία ξανάεβαλα να δω αποσπάσματα από τις σκηνές μεταξύ των πρωταγωνιστών και έκλαψα ΞΑΝΑ. Γιατί προσωπικά μόνο αφότου ολοκλήρωσα την ταινία και πέρασε λίγος καιρός συνειδητοποίησα την σπουδαιότητά της και πόσο πολύ με στιγμάτισε.



Το μόνο φάουλ της ταινίας είναι η μεγάλη διάρκεια (162 λεπτά) αλλά μην ανησυχείτε αξίζει να αφιερώσετε αυτά τα λεπτά από την ζωή σας...για να απολαύσετε μια ιστορία αγάπης που χάθηκε μέσα στους αμμόλοφους και στους κανονιοβολισμούς, μια ιστορία μιας άλλης εποχής, πιο αθώας, πιο αγνής. Ίσως από τις τελευταίες αυτού του είδους.

Katharine Clifton: This - what is this?

Almásy: It's a folk song.

Katharine Clifton: Arabic.

Almásy: No, no. It's Hungarian. My daijka sang it to me when I was a child growing up in Budapest.

Katharine Clifton: It's beautiful. What's it about?

Almásy: Szerelem means love. And the story, well, there's this Hungarian count. He's a wanderer. He's a fool. And for years he's on some kind of a quest for... who knows what. And then one day, he falls under the spell of a mysterious English woman. A harpy, who beats him, and hits him, he becomes her slave, and he sews her clothes, and worships...

[Katharine starts hitting him]

Almásy: Stop it! Stop it! You're always beating me!

Katharine Clifton: Bastard! You bastard, I believed you! You should be my slave.
(Ο διάλογος από το iMDB)