Ήρθε η ώρα να σχολιάσω και εγώ το μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό γεγονός στον πλανήτη. Θα ξεκινήσω καταρχάς με 3 στιγμές που για μένα ξεχωρίζουν μέχρι στιγμής σε αυτό το Μουντιάλ.
1) Οι πιο πολλοί θα έχετε δει την συγκεκριμένη φωτογραφία που έχει γίνει viral και όχι άδικα. Αυτή η φωτογραφία συνοψίζει την προσπάθεια, την ένταση, την αγωνία, το πάθος για την νίκη που έχει ο κάθε παίκτης μιας ομάδας από όποια χώρα και αν είναι. Τα συναισθήματα είναι τα ίδια για τους ανθρώπους όσο αν και μερικοί αρνούνται επιδεικτικά να το αντιληφθούν.
2) Οι πανηγυρισμοί των φιλάθλων και παικτών του Παναμά. Επειδή την είδα λάιβ την συγκεκριμένη αντίδραση πραγματικά συγκινήθηκα. Η ομάδα του Παναμά πέρασε για πρώτη φορά στην ιστορία της σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου και αυτό από μόνο του ήταν επικό. Στον αγώνα με την Αγγλία ο Παναμάς χάνει 6-0. Και όμως την στιγμή που πετυχαίνει το γκολ ο αρχηγός του Παναμά, το παρθενικό γκολ στη ιστορία του θεσμού για την συγκεκριμένη χώρα ξεσπά πανζουρλισμός στο γήπεδο και στις κερκίδες. Αν δεν ήξερες το σκορ θα νόμιζες ότι η ομάδα κέρδισε με γκολ στις καθυστερήσεις. Τόσο ξέφρενοι πανηγυρισμοί. Και εκεί κρύβεται η γοητεία του αθλήματος. Για μια χώρα που ήρθε στα γήπεδα της Ρωσίας να απολαύσει το παιχνίδι και ό,τι γίνει. Εκεί ακριβώς είναι ο ρομαντισμός του ποδοσφαίρου να χαίρεσαι με το γκολ της ομάδας σου ακόμα και αν αυτό δεν λέει τίποτα για την εξέλιξη του αγώνα. Παναμέζοι μπήκατε στη καρδιά μου!!
3) Την ματσάρα Πορτογαλία-Ισπανία. Απτα καλύτερα παιχνίδια που έχω δει που για ενενήντα λεπτά δεν έπαιρνες τα μάτια σου από την τηλεόραση. Κριστιάνο δεν σε πολυπάω αλλά είσαι παικταράς!
Πάμε τώρα στο αγωνιστικό κομμάτι. Από τους αγώνες που έχω παρακολουθήσει αυτό που αντιλήφθηκα είναι ότι καμιά ομάδα δεν παίζει ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο που να σε κάνει να την φοβάσαι. Ακόμα και τα μεγαθήρια (Γερμανία, Ισπανία) έχασαν ή δυσκολεύτηκαν να φέρουν νίκες απέναντι σε μέτριες ομάδες. Αν και θα πρέπει να αναφέρω ότι το Μεξικό δείχνει την δυναμική του και για μένα είναι μέχρι στιγμής η καλύτερη Λατινοαμερικάνικη ομάδα. Και εδώ έρχεται στην συζήτηση η Αργεντινή και η Βραζιλία. Προσωπικά θα χαρώ να αποκλειστούν διότι πρόκειται για ομάδες που παραδοσιακά είναι μεγάλες δυνάμεις αλλά έχουν μείνει μόνο στην ιδέα ότι είναι μεγάλες ομάδες και στο χορτάρι δεν το δείχνουν, πώς να το πω έχουν σηκώσει ψηλά τον αμανέ και θεωρούν ότι θα κερδίζουν όπως και να χει. Όχι φίλοι μου δεν υπάρχουν φαβορί έξω από το γήπεδο αλλά μόνο μέσα στο γήπεδο και οι συγκεκριμένες ομάδες δεν το αποδεικνύουν. Ειδικά η Αργεντινή ξεφτιλίζεται με 3-0 από την Κροατία και είναι μέσα στο παιχνίδι της πρόκρισης χάρη στην Νιγηρία. Ακόμα και η Γερμανία που έχασε από Μεξικό και στην τελευταία φάση κέρδισε την Σουηδία έδειξε μαχητικότητα γρηγοράδα κάτι τελοσπάντων που να σε ελκύει. Η έτερη δυνατή Λατινοαμερικάνικη ομάδα, η Ουρουγουάη και αυτή δεν έδειξε τρομερά πράγματα(με το ζόρι κέρδισε Αίγυπτο και Σαουδική Αραβία).
Προσωπικά υποστηρίζω Ισλανδία αν και είναι δύσκολο έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα να περάσει. Μια χώρα με πληθυσμό 335 χιλιάδες κατοίκους, που η ομάδα αποτελείται από παίκτες ορισμένοι εκ των οποίων είναι ημιεπαγγελματίες και καταφέρνουν να κοντράρουν παίκτες εκατομμυρίων αυτό λέει πολλά. Ακούω πολλούς που σχολιάζουν ότι παίζει αντιποδόσφαιρο. Δεν παίζει αντιποδοσφαιρο, παίζει ποδόσφαιρο των δυνατοτήτων της, δεν μπορεί όταν παίζει με Αργεντινή να παίζει φουλ επίθεση. Το πρόβλημα είναι στην Αργεντινή ώστε να καταφέρει να διασπάσει την άμυνα της που στο κάτω κάτω διαθέτει παίκτες τρομερών δυνατοτήτων. Και ας μην ξεχνάμε ότι και η αγαπημένη Ελλαδίτσα πάντα με αμυντικογενές σύστημα πήγαινε στα ματς και με ένα τέτοιο σύστημα κατέκτησε και το Ευρωπαϊκό.
Επίσης θα ήθελα να αναφερθώ και στην Ρωσία. Πολλοί την έίχαν ξεγραμμένη. Έλα όμως που κατάφερε να περάσει στους 16 και θα αντιμετωπίσει την Ισπανία. Προφανώς και βοήθησε ότι ήταν σε έναν βατό όμιλο αυτό όμως δεν μειώνει την επιτυχία της. Έβαλε 8 γκολ στις Σαουδική Αραβία και Αίγυπτο την ώρα που η Ουρουγουάη έβαζε με το ζόρι ένα στην κάθε μία. Για άλλη μια φορά βλέπουμε την δύναμη της εξέδρας.
Και ήρθε η ώρα Ισπανίας Πορτογαλίας. Οι 2 γείτονες χώρες προσέφεραν στον μεταξύ τους αγώνα ένα υπερθέαμα αλλά μετά μας απογοήτευσαν. Το Μαρόκο και Ιράν τους δυσκόλεψαν αρκετά και έτσι δεν μπορώ να πω ότι είναι κάποια φαβορί για την συνέχεια.
Στον όγδοο όμιλο οι Ιάπωνες και Σενεγαλέζοι έριξαν στο καναβάτσο τα φαβορί Κολομβία και Πολωνία. Η Κολομβία διατηρεί ακόμα τις ελπίδες πρόκρισης αλλά προσωπικά είδα την Ιαπωνία και Σενεγάλη σκληροτράχηλες ομάδες που είναι ικανές να περάσουν στην επόμενη φάση. Προπονητή της Σενεγάλης είσαι Θεός!
Πάμε και στις 3 τελευταίες ομάδες Γαλλία, Αγγλία, Βέλγιο. Η Γαλλία έκανε 2/2 νίκες χωρίς να παρουσιάσει κάτι αξιόλογο αν και διαθέτει τρομερούς παίκτες. Αγγλία και Βέλγιο θριάμβευσαν και με ωραίο ποδόσφαιρο αλλά οι αντίπαλοι δεν στέκονται ικανοί για ασφαλή συμπεράσματα. Επομένως αναμένουμε τον μεταξύ τους αγώνα.
Είναι πραγματικά απρόβλεπτο το συγκεκριμένο μουντιάλ και μακάρι να δούμε και ωραία παιχνίδια αλλά και εκπλήξεις. Δεν υπάρχουν μεγαθήρια και ακόμα και οι θεωρητικά πιο μικρές ομάδες μπορούν να κάνουν την ζημιά αρκεί να το πιστέψουν.
1) Οι πιο πολλοί θα έχετε δει την συγκεκριμένη φωτογραφία που έχει γίνει viral και όχι άδικα. Αυτή η φωτογραφία συνοψίζει την προσπάθεια, την ένταση, την αγωνία, το πάθος για την νίκη που έχει ο κάθε παίκτης μιας ομάδας από όποια χώρα και αν είναι. Τα συναισθήματα είναι τα ίδια για τους ανθρώπους όσο αν και μερικοί αρνούνται επιδεικτικά να το αντιληφθούν.
2) Οι πανηγυρισμοί των φιλάθλων και παικτών του Παναμά. Επειδή την είδα λάιβ την συγκεκριμένη αντίδραση πραγματικά συγκινήθηκα. Η ομάδα του Παναμά πέρασε για πρώτη φορά στην ιστορία της σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου και αυτό από μόνο του ήταν επικό. Στον αγώνα με την Αγγλία ο Παναμάς χάνει 6-0. Και όμως την στιγμή που πετυχαίνει το γκολ ο αρχηγός του Παναμά, το παρθενικό γκολ στη ιστορία του θεσμού για την συγκεκριμένη χώρα ξεσπά πανζουρλισμός στο γήπεδο και στις κερκίδες. Αν δεν ήξερες το σκορ θα νόμιζες ότι η ομάδα κέρδισε με γκολ στις καθυστερήσεις. Τόσο ξέφρενοι πανηγυρισμοί. Και εκεί κρύβεται η γοητεία του αθλήματος. Για μια χώρα που ήρθε στα γήπεδα της Ρωσίας να απολαύσει το παιχνίδι και ό,τι γίνει. Εκεί ακριβώς είναι ο ρομαντισμός του ποδοσφαίρου να χαίρεσαι με το γκολ της ομάδας σου ακόμα και αν αυτό δεν λέει τίποτα για την εξέλιξη του αγώνα. Παναμέζοι μπήκατε στη καρδιά μου!!
3) Την ματσάρα Πορτογαλία-Ισπανία. Απτα καλύτερα παιχνίδια που έχω δει που για ενενήντα λεπτά δεν έπαιρνες τα μάτια σου από την τηλεόραση. Κριστιάνο δεν σε πολυπάω αλλά είσαι παικταράς!
Πάμε τώρα στο αγωνιστικό κομμάτι. Από τους αγώνες που έχω παρακολουθήσει αυτό που αντιλήφθηκα είναι ότι καμιά ομάδα δεν παίζει ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο που να σε κάνει να την φοβάσαι. Ακόμα και τα μεγαθήρια (Γερμανία, Ισπανία) έχασαν ή δυσκολεύτηκαν να φέρουν νίκες απέναντι σε μέτριες ομάδες. Αν και θα πρέπει να αναφέρω ότι το Μεξικό δείχνει την δυναμική του και για μένα είναι μέχρι στιγμής η καλύτερη Λατινοαμερικάνικη ομάδα. Και εδώ έρχεται στην συζήτηση η Αργεντινή και η Βραζιλία. Προσωπικά θα χαρώ να αποκλειστούν διότι πρόκειται για ομάδες που παραδοσιακά είναι μεγάλες δυνάμεις αλλά έχουν μείνει μόνο στην ιδέα ότι είναι μεγάλες ομάδες και στο χορτάρι δεν το δείχνουν, πώς να το πω έχουν σηκώσει ψηλά τον αμανέ και θεωρούν ότι θα κερδίζουν όπως και να χει. Όχι φίλοι μου δεν υπάρχουν φαβορί έξω από το γήπεδο αλλά μόνο μέσα στο γήπεδο και οι συγκεκριμένες ομάδες δεν το αποδεικνύουν. Ειδικά η Αργεντινή ξεφτιλίζεται με 3-0 από την Κροατία και είναι μέσα στο παιχνίδι της πρόκρισης χάρη στην Νιγηρία. Ακόμα και η Γερμανία που έχασε από Μεξικό και στην τελευταία φάση κέρδισε την Σουηδία έδειξε μαχητικότητα γρηγοράδα κάτι τελοσπάντων που να σε ελκύει. Η έτερη δυνατή Λατινοαμερικάνικη ομάδα, η Ουρουγουάη και αυτή δεν έδειξε τρομερά πράγματα(με το ζόρι κέρδισε Αίγυπτο και Σαουδική Αραβία).
Προσωπικά υποστηρίζω Ισλανδία αν και είναι δύσκολο έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα να περάσει. Μια χώρα με πληθυσμό 335 χιλιάδες κατοίκους, που η ομάδα αποτελείται από παίκτες ορισμένοι εκ των οποίων είναι ημιεπαγγελματίες και καταφέρνουν να κοντράρουν παίκτες εκατομμυρίων αυτό λέει πολλά. Ακούω πολλούς που σχολιάζουν ότι παίζει αντιποδόσφαιρο. Δεν παίζει αντιποδοσφαιρο, παίζει ποδόσφαιρο των δυνατοτήτων της, δεν μπορεί όταν παίζει με Αργεντινή να παίζει φουλ επίθεση. Το πρόβλημα είναι στην Αργεντινή ώστε να καταφέρει να διασπάσει την άμυνα της που στο κάτω κάτω διαθέτει παίκτες τρομερών δυνατοτήτων. Και ας μην ξεχνάμε ότι και η αγαπημένη Ελλαδίτσα πάντα με αμυντικογενές σύστημα πήγαινε στα ματς και με ένα τέτοιο σύστημα κατέκτησε και το Ευρωπαϊκό.
Επίσης θα ήθελα να αναφερθώ και στην Ρωσία. Πολλοί την έίχαν ξεγραμμένη. Έλα όμως που κατάφερε να περάσει στους 16 και θα αντιμετωπίσει την Ισπανία. Προφανώς και βοήθησε ότι ήταν σε έναν βατό όμιλο αυτό όμως δεν μειώνει την επιτυχία της. Έβαλε 8 γκολ στις Σαουδική Αραβία και Αίγυπτο την ώρα που η Ουρουγουάη έβαζε με το ζόρι ένα στην κάθε μία. Για άλλη μια φορά βλέπουμε την δύναμη της εξέδρας.
Και ήρθε η ώρα Ισπανίας Πορτογαλίας. Οι 2 γείτονες χώρες προσέφεραν στον μεταξύ τους αγώνα ένα υπερθέαμα αλλά μετά μας απογοήτευσαν. Το Μαρόκο και Ιράν τους δυσκόλεψαν αρκετά και έτσι δεν μπορώ να πω ότι είναι κάποια φαβορί για την συνέχεια.
Στον όγδοο όμιλο οι Ιάπωνες και Σενεγαλέζοι έριξαν στο καναβάτσο τα φαβορί Κολομβία και Πολωνία. Η Κολομβία διατηρεί ακόμα τις ελπίδες πρόκρισης αλλά προσωπικά είδα την Ιαπωνία και Σενεγάλη σκληροτράχηλες ομάδες που είναι ικανές να περάσουν στην επόμενη φάση. Προπονητή της Σενεγάλης είσαι Θεός!
Πάμε και στις 3 τελευταίες ομάδες Γαλλία, Αγγλία, Βέλγιο. Η Γαλλία έκανε 2/2 νίκες χωρίς να παρουσιάσει κάτι αξιόλογο αν και διαθέτει τρομερούς παίκτες. Αγγλία και Βέλγιο θριάμβευσαν και με ωραίο ποδόσφαιρο αλλά οι αντίπαλοι δεν στέκονται ικανοί για ασφαλή συμπεράσματα. Επομένως αναμένουμε τον μεταξύ τους αγώνα.
Είναι πραγματικά απρόβλεπτο το συγκεκριμένο μουντιάλ και μακάρι να δούμε και ωραία παιχνίδια αλλά και εκπλήξεις. Δεν υπάρχουν μεγαθήρια και ακόμα και οι θεωρητικά πιο μικρές ομάδες μπορούν να κάνουν την ζημιά αρκεί να το πιστέψουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου