Έψαχνα στην βιβλιοθήκη της φίλης μου ποιο επόμενο βιβλίο θα δανειστώ και ξαφνικά πέφτει το μάτι μου πάνω στο συγκεκριμένο βιβλίο. Μου λέει ότι η δασκάλα του αδερφού της τους το είχε βάλει να το διαβάσουν τα παιδιά στο δημοτικό. Σκέφτομαι δεν πειράζει όσο παιδικό και αν είναι εγώ θέλω να το διαβάσω( Άλκη Ζέη είναι εξάλλου). Τώρα έχοντας το διαβάσει αναρωτιέμαι τι ακριβώς θα κατάλαβαν τα παιδιά στο δημοτικό γιατί το συγκεκριμένο βιβλίο αν και ο τρόπος γραφής του είναι παιδικός τα νοήματα και τα θέματα που θίγει δεν είναι για παιδιά.
Το "Καπλάνι της βιτρίνας" είναι ένα βιογραφικό διήγημα της ίδιας της συγγραφέως από την παιδική της ηλικία στο νησί της Σάμου μαζί με την οικογένειά της.
"Η Μέλια και η Μυρτώ(πρόκειται για την Άλκη Ζέη και την αδερφή της) είναι 2 κοριτσάκια που ζουν το 1936 σ'ένα νησί του Αιγαίου. Ο παππούς τους τούς διηγείται αντί για παραμύθια μύθους και θρύλους για τους Αρχαίους Έλληνες. Ο ξάδελφός τους ο Νίκος, φοιτητής από την Αθήνα, της μαγεύει με την ιστορία ενός τίγρη- το καπλάνι όπως το λένε στο νησί_ που βρίσκεται βαλσαμωμένο μέσα σε μια βιτρίνα στη μεγάλη σάλα του σπιτιού τους. Λίγο λίγο μπλέκονται στο παιχνίδι του καπλανιού της βιτρίνας μικροί και μεγάλοι ύστερα από κάτι που συνέβηκε μια ζεστή μέρα του καλοκαιριού στις αρχές Αυγούστου."
Ένα βιβλίο που με την τρομερή απλότητα του, την παιδική αθωότητα και το χιούμορ του καταφέρνει να συγκινήσει(προσωπικά μετά το τέλος του βιβλίου έκλαιγα για κανά 10λεπτο), να εξυμνήσει τις έννοιες Δημοκρατία και Ελευθερία και να στηλιτεύσει την Χούντα και κάθε μορφή Δικτατορίας γενικώς. Το βιβλίο (1963) είναι η πρώτη συγγραφική δουλειά της Άλκης Ζέης η οποία έζησε 2 εξορίες μία στην κατοχή και μια στην Δικτατορία του Μεταξά. Μάλιστα το "Καπλάνι" είναι γέννημα θρέμμα της εξορίας μιας και η συγγραφέας το έγραψε ενώ βρισκόταν στην Μόσχα ως πολιτική πρόσφυγας.
Ένα παραμύθι για μικρούς αλλά κυρίως για μεγάλους μιας και αυτοί ξέρουν(;) να αποκωδικοποιήσουν τα μηνύματα που κρύβονται πίσω από τα απλά και γεμάτα αθωότητα παιδικά λόγια της Μέλιας και όλων των άλλων. Όταν φωνάζεις το γατάκι σου Δημοκρατίαααα και ξαφνικά σου ζητάει ο μπαμπάς σου να το πετάξεις ή να του αλλάξεις όνομα γιατί δεν έχει καμία όρεξη να χάσει την θέση του στην τράπεζα.
"Το γατί το βγάλαμε Ία μα αυτό που ακούσαμε παραήτανε παράξενο. Να διώξουν τον μπαμπά από την τράπεζα για ένα γατί!"
Μα αυτές οι παιδικές απορίες είναι που σε κάνουν να χαμογελάς ασυναίσθητα όταν διαβάζεις το βιβλίο και το κάνει ξεχωριστό από πολλά άλλα.
Απόδειξη; Το βιβλίο συνεχίζει να σαγηνεύει το κοινό σε Ελλάδα και εξωτερικό ενώ έχει μεταφραστεί σε 23 διαφορετικές ξένες γλώσσες. Ας μην μιλήσουμε για τα πολλά θεατρικά αλλά και για την μεταφορά στην τηλεόραση σε μια μίνι σειρά 10 επεισοδίων από την ΕΡΤ1.
ΥΓ: ΑΛΚΗ ΖΕΗ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!
Το "Καπλάνι της βιτρίνας" είναι ένα βιογραφικό διήγημα της ίδιας της συγγραφέως από την παιδική της ηλικία στο νησί της Σάμου μαζί με την οικογένειά της.
"Η Μέλια και η Μυρτώ(πρόκειται για την Άλκη Ζέη και την αδερφή της) είναι 2 κοριτσάκια που ζουν το 1936 σ'ένα νησί του Αιγαίου. Ο παππούς τους τούς διηγείται αντί για παραμύθια μύθους και θρύλους για τους Αρχαίους Έλληνες. Ο ξάδελφός τους ο Νίκος, φοιτητής από την Αθήνα, της μαγεύει με την ιστορία ενός τίγρη- το καπλάνι όπως το λένε στο νησί_ που βρίσκεται βαλσαμωμένο μέσα σε μια βιτρίνα στη μεγάλη σάλα του σπιτιού τους. Λίγο λίγο μπλέκονται στο παιχνίδι του καπλανιού της βιτρίνας μικροί και μεγάλοι ύστερα από κάτι που συνέβηκε μια ζεστή μέρα του καλοκαιριού στις αρχές Αυγούστου."
Ένα βιβλίο που με την τρομερή απλότητα του, την παιδική αθωότητα και το χιούμορ του καταφέρνει να συγκινήσει(προσωπικά μετά το τέλος του βιβλίου έκλαιγα για κανά 10λεπτο), να εξυμνήσει τις έννοιες Δημοκρατία και Ελευθερία και να στηλιτεύσει την Χούντα και κάθε μορφή Δικτατορίας γενικώς. Το βιβλίο (1963) είναι η πρώτη συγγραφική δουλειά της Άλκης Ζέης η οποία έζησε 2 εξορίες μία στην κατοχή και μια στην Δικτατορία του Μεταξά. Μάλιστα το "Καπλάνι" είναι γέννημα θρέμμα της εξορίας μιας και η συγγραφέας το έγραψε ενώ βρισκόταν στην Μόσχα ως πολιτική πρόσφυγας.
Ένα παραμύθι για μικρούς αλλά κυρίως για μεγάλους μιας και αυτοί ξέρουν(;) να αποκωδικοποιήσουν τα μηνύματα που κρύβονται πίσω από τα απλά και γεμάτα αθωότητα παιδικά λόγια της Μέλιας και όλων των άλλων. Όταν φωνάζεις το γατάκι σου Δημοκρατίαααα και ξαφνικά σου ζητάει ο μπαμπάς σου να το πετάξεις ή να του αλλάξεις όνομα γιατί δεν έχει καμία όρεξη να χάσει την θέση του στην τράπεζα.
"Το γατί το βγάλαμε Ία μα αυτό που ακούσαμε παραήτανε παράξενο. Να διώξουν τον μπαμπά από την τράπεζα για ένα γατί!"
Μα αυτές οι παιδικές απορίες είναι που σε κάνουν να χαμογελάς ασυναίσθητα όταν διαβάζεις το βιβλίο και το κάνει ξεχωριστό από πολλά άλλα.
Απόδειξη; Το βιβλίο συνεχίζει να σαγηνεύει το κοινό σε Ελλάδα και εξωτερικό ενώ έχει μεταφραστεί σε 23 διαφορετικές ξένες γλώσσες. Ας μην μιλήσουμε για τα πολλά θεατρικά αλλά και για την μεταφορά στην τηλεόραση σε μια μίνι σειρά 10 επεισοδίων από την ΕΡΤ1.
ΥΓ: ΑΛΚΗ ΖΕΗ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου