Ένα θρίλερ που με σημάδεψε όσο κανένα άλλο. Την νύχτα που το είδα δεν μπόρεσα να κοιμηθώ ενώ για την υπόλοιπη 1 εβδομάδα μου ερχόντουσαν στο μυαλό οι σκηνές του Χάνιμπαλ Λέκτερ και φοβόμουν(το παραδέχομαι ;Ρ). Εντάξει η ταινία δεν είναι τόσο τρομακτική για όλους αλλά είναι πραγματικά ένα από τα καλύτερα ψυχολογικά θρίλερ που έχουν γυριστεί ποτέ. Και αυτό το αποδεικνύουν περίτρανα τα κερδισμένα βραβεία Όσκαρ και στις 5 μεγάλες κατηγορίες- καλύτερης ταινίας, καλύτερης σκηνοθεσίας, καλύτερου σεναρίου, α' αντρικού και α΄γυναικείου ρόλου- Κυριολεκτικά σάρωσε εκείνη την χρονιά ενώ πρόκειται για το μοναδικό φιλμ στο είδος του που συγκεντρώνει τα βραβεία σε όλες αυτές τις κατηγορίες.
Αν και τα πράγματα δεν ξεκίνησαν ιδανικά για την ταινία..έμελλε να αφήσει το στίγμα της στον παγκόσμιο κινηματογράφο, Γενικότερα την θεωρούσαν ότι θα ήταν μια ταινία δευτέρας διαλογής μιας και ο σκηνοθέτης της ο Τζόναθαν Ντέιμι είχε σκηνοθετήσει μέχρι εκείνη την στιγμή μόνο κωμωδίες ενώ οι ηθοποιοί που είχαν προταθεί για τους πρωταγωνιστικούς ρόλους -Τζακ Νικολσον, Μισέλ Φάιφερ- αρνήθηκαν. Έτσι λοιπόν η ταινία ξεκίνησε με κακούς οιωνούς όμως στο τέλος διαψεύστηκαν όλοι καθώς τα κέρδη ανήλθαν στα 272 εκατομμύρια δολάρια.
Η πλοκή είναι η εξής: Η αστυνομία αναζητά έναν επικίνδυνο κατά συρροή δολοφόνο τον Buffalo Bill. Προκειμένου να τον εντοπίσουν και να μπουν στην ψυχοσύνθεσή του αναθέτουν σε μια νεαρή αστυνομικό την Κλαρίς (Jodie Foster) να έρθει σε επαφή με έναν κρατούμενο τον Χανιμπαλ Λέκτερ ( Anthony Hopkins) έναν ψυχίατρο που έτρωγε τα θύματα του και τώρα βρίσκεται στην φυλακή κάτω από δρακόντεια μέτρα ασφαλείας.
Ένα θρίλερ που δεν στηρίζεται ούτε σε αίματα, ούτε σε φόνους ούτε καν σε ανθρωποφαγίες και κανιβαλισμούς όπως θα περίμενε κανείς μιας και ακούει για τον κανίβαλο Χάνιμπαλ Λέκτερ. Και αυτή είναι η λεπτομέρεια που κάνει την ταινία μοναδική. Το όλο κλίμα της ταινίας,το σενάριο και η πλοκή και η άρτια σκηνοθεσία δημιουργούν έναν υποβόσκων φόβο και τρόμο ο οποίος απογειώνεται με την ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ ANTHONY HOPKINS. Απλά ο τύπος δεν παίζεται. Το βλέμμα του και οι λιγοστές εκφράσεις του σε καθηλώνουν και σε τρομάζουν. Δεν χρειάζεται να τον βλέπεις να κάνει τον φόνο αλλά μόνο και μόνο η σκέψη και στην συνέχεια το αποτέλεσμα είναι που σε αφήνουν άναυδο, Ακόμα και η συμπρωταγωνίστρια του η Jodie Foster είχε πει ότι στα γυρίσματα φοβόταν να του μιλήσει. Εμφανίζεται μόλις για 16 λεπτά στο έργο αλλά η παρουσία του είναι τόσο επιβλητική που δεν καταλαβαίνεις το πόσο λίγο χρόνο εμφανίζεται. Εξάλλου είναι ο μικρότερος χρόνος ηθοποιού σε ταινία που κέρδισε τον α' αντρικό ρόλο.
Γίνομαι επαναλαμβανόμενη αλλά θα το ξαναπώ. Τα περισσότερα θρίλερ προσπαθούν να καλύψουν διάφορα κενά της πλοκής και να τρομάξουν τον θεατή μέσα από τα διάφορα και καλά εφέ που χρησιμοποιούν με αίματα και βάναυσους φόνους ή τελοσπάντων οτιδήποτε μπορεί να φανταστεί κανείς. Το συγκεκριμένο μας αναδεικνύει την δύναμη ενός σωστού σεναρίου, σκηνοθεσίας και υποκριτικής που όταν συνδυάζονται το αποτέλεσμα είναι εξαίσιο. MUST WATCH!
Αν και τα πράγματα δεν ξεκίνησαν ιδανικά για την ταινία..έμελλε να αφήσει το στίγμα της στον παγκόσμιο κινηματογράφο, Γενικότερα την θεωρούσαν ότι θα ήταν μια ταινία δευτέρας διαλογής μιας και ο σκηνοθέτης της ο Τζόναθαν Ντέιμι είχε σκηνοθετήσει μέχρι εκείνη την στιγμή μόνο κωμωδίες ενώ οι ηθοποιοί που είχαν προταθεί για τους πρωταγωνιστικούς ρόλους -Τζακ Νικολσον, Μισέλ Φάιφερ- αρνήθηκαν. Έτσι λοιπόν η ταινία ξεκίνησε με κακούς οιωνούς όμως στο τέλος διαψεύστηκαν όλοι καθώς τα κέρδη ανήλθαν στα 272 εκατομμύρια δολάρια.
Η πλοκή είναι η εξής: Η αστυνομία αναζητά έναν επικίνδυνο κατά συρροή δολοφόνο τον Buffalo Bill. Προκειμένου να τον εντοπίσουν και να μπουν στην ψυχοσύνθεσή του αναθέτουν σε μια νεαρή αστυνομικό την Κλαρίς (Jodie Foster) να έρθει σε επαφή με έναν κρατούμενο τον Χανιμπαλ Λέκτερ ( Anthony Hopkins) έναν ψυχίατρο που έτρωγε τα θύματα του και τώρα βρίσκεται στην φυλακή κάτω από δρακόντεια μέτρα ασφαλείας.
Ένα θρίλερ που δεν στηρίζεται ούτε σε αίματα, ούτε σε φόνους ούτε καν σε ανθρωποφαγίες και κανιβαλισμούς όπως θα περίμενε κανείς μιας και ακούει για τον κανίβαλο Χάνιμπαλ Λέκτερ. Και αυτή είναι η λεπτομέρεια που κάνει την ταινία μοναδική. Το όλο κλίμα της ταινίας,το σενάριο και η πλοκή και η άρτια σκηνοθεσία δημιουργούν έναν υποβόσκων φόβο και τρόμο ο οποίος απογειώνεται με την ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ ANTHONY HOPKINS. Απλά ο τύπος δεν παίζεται. Το βλέμμα του και οι λιγοστές εκφράσεις του σε καθηλώνουν και σε τρομάζουν. Δεν χρειάζεται να τον βλέπεις να κάνει τον φόνο αλλά μόνο και μόνο η σκέψη και στην συνέχεια το αποτέλεσμα είναι που σε αφήνουν άναυδο, Ακόμα και η συμπρωταγωνίστρια του η Jodie Foster είχε πει ότι στα γυρίσματα φοβόταν να του μιλήσει. Εμφανίζεται μόλις για 16 λεπτά στο έργο αλλά η παρουσία του είναι τόσο επιβλητική που δεν καταλαβαίνεις το πόσο λίγο χρόνο εμφανίζεται. Εξάλλου είναι ο μικρότερος χρόνος ηθοποιού σε ταινία που κέρδισε τον α' αντρικό ρόλο.
Γίνομαι επαναλαμβανόμενη αλλά θα το ξαναπώ. Τα περισσότερα θρίλερ προσπαθούν να καλύψουν διάφορα κενά της πλοκής και να τρομάξουν τον θεατή μέσα από τα διάφορα και καλά εφέ που χρησιμοποιούν με αίματα και βάναυσους φόνους ή τελοσπάντων οτιδήποτε μπορεί να φανταστεί κανείς. Το συγκεκριμένο μας αναδεικνύει την δύναμη ενός σωστού σεναρίου, σκηνοθεσίας και υποκριτικής που όταν συνδυάζονται το αποτέλεσμα είναι εξαίσιο. MUST WATCH!
Ταινία σταθμός στην πλούσια καριέρα του Χοπκινς.
ΑπάντησηΔιαγραφή