Μεσάνυχτα στο Παρίσι "Midnight in Paris" (2011)

Δεν χρειάζονται συστάσεις. Και μόνο που στους συντελεστές της ταινίας δίπλα στην λέξη σκηνοθεσία εμφανίζεται το όνομα Γούντι Άλεν καταλαβαίνουμε ότι θα πρόκειται για μια ιδιαίτερη παραγωγή...και όντως έτσι είναι.

Πρόκειται για μια τρυφερή, ρομαντική με σαρκαστική διάθεση ταινία που σε μαγνητίζει από το πρώτο λεπτό!Ο Γκιλ(Owen Wilson), ένας χολιγουντιανός σεναριογράφος που ονειρεύεται ότι θα βρει την έμπνευση να τελειώσει το βιβλίο του, φτάνει στο Παρίσι με την αρραβωνιαστικιά του(Rachel Macadams) και τους γονείς της. Μόνο που η γαλλική πρωτεύουσα δεν συμβολίζει τα ίδια πράγματα για το αταίριαστο ζευγάρι. Εκείνος, υπέρμετρα ρομαντικός κι αυθόρμητος παίρνει την πρωτοβουλία να περπατήσουν στη βροχή..Εκείνη, ως γνήσιο κορίτσι του Μάλιμπου, παίρνει ταξί. Εκείνος καταστρώνει προσκύνημα στα σπίτια που έζησε ο Μποντλέρ και ο Ντιντερό, σ' όλα τα καφέ που μέθυσε ο Χέμινγουεϊ και ο Φιτζέραλντ. Εκείνη πάει για ψώνια. Εκείνος προτείνει να μετακομίσουν μόνιμα σε μια μποέμικη σοφίτα στην Καρτιέ Λατέν. Εκείνη του προτείνει ψυχανάλυση. Οταν συναντήσουν τυχαία έναν παλιό φίλο της, τον Πολ, έναν αφόρητο ξερόλα ψευδο-ακαδημαϊκό, ο Γκιλ πνίγεται από την μπαναλιτέ της νεόπλουτης παρέας που σε λίγο θα αποτελεί την οικογένειά του και βγαίνει για μία νυχτερινή βόλτα. Μόνο που μόλις οι καμπάνες της εκκλησίας στο λόφο της Αγ. Γενεβιέβης σημάνουν μεσάνυχτα κάτι μαγικό θα συμβεί. Κάτι που μπορεί να συμβεί μόνο στο Παρίσι. Και έτσι ξεκινά ένα αλληγορικό ταξίδι στον χρόνο, στην αγαπημένη εποχή του Γκιλ στις αρχές του 20ου όπου θα συναντήσει όλα τα αγαπημένα είδωλά του από τον Πικάσο και τον Χέμινγουέι μέχρι τον Νταλί και τον Κόουλ Πόρτερ και αναμέσα τους μια γυναίκα(Marion Cotillard) που θα τον απασχολήσει ιδιαίτερα.

Μια ταινία ρομαντική, σαρκαστική, πρωτότυπη(εξάλλου κέρδισε το Όσκαρ πρωτότυπου σεναρίου) που σε "αναγκάζει" να ερωτευθείς το Παρίσι! Ο πρωταγωνιστής βρίσκεται αναπάντεχα ανάμεσα σε σημάνουσες προσωπικότητες της εποχής που τον έχει σημαδεύσει πίνει, μιλάει μαζί τους, ερωτεύεται. Όλα αυτά γίνονται με έναν τόσο εύθυμο τρόπο που μόνο ο Άλεν μπορεί να το κάνει. Περνάνε από μπροστά σου ο σκληρός και ερωτεύσιμος Χέμινγουέι ενώ παράλληλα γνωριζεις τον Νταλί και την παρέα του και μυήσαι στην σουρρεαλιστική λογική. Στον Owen πραγματικά αξίζουν πολλά συγχαρήτηρια καθώς στέκεται στο ύψος των περιστάσεων με την πολύ καλή ερμηνεία του. Γενικότερα οι ταινίες του Γούντι παίζουν με την ψυχοσύνθεση των ανθρώπων και ο Owen καταφέρνει να αποδώσει πολύ καλά αυτή την αντίθεση και τον προβληματισμό. Παράλληλα όμως εκφράζονται υπογείως και κάποιοι προβληματισμοί όπως ότι μπορεί οι περισσότεροι από μας να ονειρευόμαστε να ζούσαμε σε μια άλλη εποχή αλλά τελικά δεν είναι αυτό που θα μας κάνει περισσότερο ευτυχισμένους.
Τέλος,να συνειδητοποιήσουμε ότι σ' αυτό τον κόσμο υπάρχουν δύο ειδών άνθρωποι: εκείνοι που πάντα θα βλέπουν τη βροχή σαν πρόβλημα, το Παρίσι σαν τουριστικό προορισμό και την τζαζ του Κόουλ Πόρτερ σαν μουσική ασανσέρ. Κι εκείνοι που θα περπατούν μουσκεμένοι, στο σκηνικό της αιώνιας ταινίας της ζωής τους, μουρμουρίζοντας το «Night and Day» και περιμένοντας τις καμπάνες να σημάνουν μεσάνυχτα. Ο καθένας επιλέγει σε ποιο είδος θέλει να ανήκει....Πηγές:http://flix.gr/cinema/mesanyxta-sto-parisi.html